موقعیت جغرافیایی ویژه و راهبردی ایران عزیز و قرارگرفتن در چهارراه جهانی مزیت ترانزیتی ویژه‌ای به آن داده است. توسعه شبکه حمل‌ونقل به ویژه از نوع ریلی بدون تردید در توسعه متوازن و پایدار نقشی اساسی داشته و سهم تعیین‌کننده آن در تولید ناخالص ملی و نقش پیش‌نیاز آن در توسعه بخش‌های اقتصادی، تجارت، صنعت، کشاورزی و دیگر زیربخش‌های اقتصادی و اجتماعی و به ویژه اشتغال‌زایی بالای آن بسیار قابل توجه است. ایمنی بالا، مصرف انرژی پایین، کاهش میزان تصادفات، تبعات اندک زیست‌محیطی، هزینه کمتر سفر و ترابری ریلی و هزینه‌های کمتر نگهداری و تعمیرات از ویژگی‌های مهم حمل‌ونقل ریلی است. صنعت حمل‌ونقل ریلی از شاخص‌های عمده توسعه‌یافتگی است به طوری که میزان خطوط موجود نسبت به جمعیت کشور از عواملی است که در طبقه‌بندی کشورها مورد توجه قرار می‌‌گیرد.
پروژه‌های حوزه حمل‌ونقل ریلی هم به لحاظ ابعاد و هزینه‌ها و هم از نظر تخصص‌های لازم و تعامل‌های میان این تخصص‌ها عموما در رده پروژه‌های کلان یا مگاپروژه قرار می‌گیرند که طراحی، نظارت و راهبری آنها نیازمند مجموعه‌ای از چندین دانش مهندسی و مدیریتی است. سازمان مهندسی چنین مگاپروژه‌هایی عمدتا به اندازه‌ای است که کمتر مشاورانی جامعیت لازم برای پرداختن به پروژه را داشته و در بسیاری از موارد مجموعه‌ای از مشاوران با تشکیل مشارکت، امور مهندسی و راهبری این پروژه‌ها را بر عهده می‌گیرند که خود مشکلاتی را به همراه داشته است. لذا در بسیاری از کشورها معدودی از مشاوران همه تخصص‌های لازم را برای پیشبرد این پروژه‌های بزرگ ایجاد نموده و نقش محوری در مهندسی مگاپروژه‌ها بر عهده دارند.
